Huismuis

De huismuis behoort tot de familie van de Ware Muizen

Algemene informatie

– de herkenbare, zeer onaangename, muffe geur die hij verspreidt

– slank gebouwd en heeft een variabele vachtkleur

– spitse snuit met lange snorharen

– middelgrote oren

– scherp gehoor en vlucht bij het minste geluid

– grote, zwarte ogen

– beitelvormige voortanden die zijn hele leven lang doorgroeien en door middel van knagen kort gehouden moeten worden

– de staart is ongeveer even lang als het lichaam.

– kunnen 1,5 jaar oud worden, maar velen sterven tijdens hun eerste winter, binnenshuis kunnen ze tot wel 4 jaar oud worden.

Leefgebied en verspreiding

In Nederland komt de huismuis overal voor, vooral voor waar mensen zijn. Ze verblijven in woningen, schuren, winkels en boerderijen. Maar ook in fabrieken, pakhuizen, molens, stallen, en zelfs koelhuizen. In meer natuurlijke omstandigheden komen ze voor in bossen met ondergroei, graanakkers, rietvelden, heggen of ruige tuinen.

Leefwijze en voedsel

De huismuis is vooral ‘s nachts actief en kan zeer goed klimmen, springen en zwemmen. Hun ogen zijn slecht ontwikkeld, ze verplaatsen zich in het donker door te tasten met hun snorharen. Daarbij urineren ze veel, vooral in onbekend terrein. Dit, samen met hun tastzin, wijst hen de weg.

De huismuis leeft in familiegroepen. Het voedsel van de huismuis is zeer gevarieerd; het is een echte alleseter. Ze hebben een voorkeur voor granen, zaden, noten, wortelen, insecten, larven en wormen. Ze eten het liefst vet- en eiwitrijk voedsel. Per dag eet een huismuis zo’n 3 a 4 gram. Huismuizen kunnen overleven zonder water te drinken, zolang het voedsel dat ze eten voldoende vocht bevat. Soms legt de huismuis ook voedselvoorraden aan bij zijn nest.

Territorium en verblijfplaats

Huismuizen hebben een eigen territorium. Mannelijke muizen gebruiken hun urine om hun territorium af te bakenen. Hun urine ruikt dan ook veel sterker dan die van een vrouwtje.

Voortplanting en leeftijd

De voortplanting bij populaties die binnen leven vindt het gehele jaar plaats. Bij buiten levende populaties loopt de voortplantingsperiode van april tot september. Na een draagtijd van 19 tot 21 dagen worden 5 tot 8 kale, dove en blinde jongen geboren. De zoogperiode duurt ongeveer 3 weken en daarna verlaten ze het nest. Na twee maanden zijn de jongen geslachtsrijp en kunnen ze deelnemen aan de voortplanting. Vrouwtjes krijgen 5 tot 10 keer per jaar een nest.

Schade

De huismuis veroorzaakt vraatschade aan pijpen, buizen, bedrading, plastic verpakkingen, isolatiemateriaal en ook papier.

Uitwerpselen

De uitwerpselen van de huismuis kunnen in grote hoeveelheden worden gevonden. Een muis produceert ongeveer 50 keutels per dag. De keutels zijn cilindervormig en vaak aan een kant puntig. Ze zijn 4 tot 6,5 mm lang en 2 tot 3,5 mm in doorsnee. Vers zijn ze bruin tot groen, oud vaak zwart.

Bestrijden / weren

De huismuis wordt binnen gebouwen vaak bestreden met een toegelaten bestrijdingsmiddel. Bestrijding heeft doorgaans geen zin; de vrijgekomen plek wordt al snel weer ingevuld door nieuwe muizen. De beste methode ter voorkoming van schade is het goed opbergen van voedsel, het verwijderen van schuilplaatsen en het dichtmaken van gaten en kieren.

Neem voor de professionele bestrijding en preventie van uw plaagdieren contact met ons op via de contactpagina.

Bosmuis

De bosmuis behoort tot de familie van de Ware Muizen.

Algemeen

– Heeft een geelbruine tot donkerbruine rug en een witte tot grijze buik

– grote ogen en oren

– een puntige snuit

– lange achterpoten

– een lange staart.

Er kan gemakkelijk verwarring optreden met andere ware muizen.

Leefwijze en voedsel

De bosmuis is een nachtdier en is vaak zeer actief. Hij kan hard rennen, springen en klimmen vooral dankzij zijn sterke achterpoten. Bosmuizen houden geen winterslaap.

Deze muizensoort eet zeer gevarieerd, zowel plantaardig als dierlijk voedsel. Zijn dierlijk voedsel bestaat vooral uit spinnen, slakken, kevers, rupsen en poppen van dag- en nachtvlinders. Het plantaardige menu bestaat uit zaden van grassen en (on)kruiden, bessen, noten, wortels, etc.

In tijden van te verwachten schaarste legt de bosmuis een voedselvoorraad aan in de omgeving van zijn hol. Deze voedselvoorraad word volgestouwd met graan- of maïskorrels. In zijn hol legt de bosmuis ook vaak een voedselvoorraad aan. De voorraad kan enorm zijn.

Verblijfplaats

De bosmuis graaft met zijn tanden en voorpoten een gangenstelsel tot soms wel een meter onder grond. Deze gangen hebben meestal 2 tot 3 uitgangen. Het nest zelf wordt gemaakt van bladeren, mossen en grassen en ligt ondergronds of bovengronds. Soms wordt hiervoor zelfs een nestkast, vogelnest of boomholte gebruikt.

Voortplanting

Het voortplantingsseizoen van de bosmuis loopt van maart tot oktober, met een piek in juli en augustus. Na een draagtijd van ongeveer 23 tot 26 dagen, worden gemiddeld 5 tot 6 jongen geboren. De jongen worden blind en naakt geboren en wegen 1 tot 2 gram. De zoogtijd duurt 18 tot 22 dagen. Een populatie kan zich dus snel uitbreiden.

Sporen

In de nawinter of vroege lente kunnen restanten van de voedselvoorraad gevonden worden. Het hol van een bosmuis kan herkent worden aan de uitgegraven aarde die in een waaiervormig bergje voor de ingang ligt. Naast de bruine rat is de bosmuis de enige knaagdierensoort die dit doet. Het hol van de bruine rat is echter groter.

Uitwerpselen

Uitwerpselen van de bosmuis zijn cilindervormig en hebben stompe polen. De lengte is 4 tot 6,5 mm en ze zijn 2 tot 3,5 mm in doorsnede. De keutels zijn moeilijk van die van andere ware muizen te onderscheiden.

Bestrijden / weren

Voor het voorkomen en bestrijden van de bosmuis kunt u contact opnemen via de contactpagina.

Veldmuis

De veldmuis behoort tot de familie van de woelmuizen.

Algemeen

– Heeft een dof geel- tot bruingrijze rug, zachte vacht en zijn buik is vuilwit tot lichtgrijs, er zijn echter vele kleurvariëteiten

– heeft een relatief korte staart

– een stompe snuit

– korte snorharen

– kleine, donkere ogen.

Leefwijze en voedsel

Veldmuizen zijn in de nacht en in de schemering actief en komen meestal tegelijkertijd tevoorschijn om te gaan eten. Dit is om de kans op aanvallen door roofdieren te verkleinen. De veldmuis houdt geen winterslaap.

Deze muizensoort eet voornamelijk plantaardig voedsel zoals groene delen van grassen en kruiden. Daarnaast eet hij zaden, graankorrels, wortels, aardappelen, vruchten, enz. In de winter eet schors van jonge bomen en eet hij van zijn voedselvoorraden. Deze legt hij aan in zijn holletje.

Leefgebied en verspreiding

Het verspreidingsgebied van de veldmuis loopt van West-Europa tot Centraal-Azië. In Nederland komt de veldmuis dus overal voor. Hij voelt zich het best in open gebieden met grassen en/of granen, zoals graanakkers, wegbermen, dijken, spoorwegtaluds, slootkanten, boomgaarden en graslanden. Ze hebben een voorkeur voor de drogere gebieden met kort gras.

Territorium en verblijfplaat

Veldmuizen hebben een eigen territorium, dat wordt verdedigd tegen soortgenoten. Vrouwtjes hebben gescheiden territoria terwijl die van de mannetjes elkaar kunnen overlappen. Tussen de mannetjes vinden hierdoor veel gevechten plaats. In de zomer kunnen mannetjes en vrouwtjes paarsgewijs in een gezamenlijk territorium leven.

Voortplanting en leeftijd

De voortplantingstijd van de veldmuis loopt van maart tot oktober. Na een draagtijd van 19 a 21 dagen krijgt het vrouwtje 5 tot 8 jongen. De jongen worden kaal en blind geboren. Na 17 dagen verlaten de jongen het nest en na een maand zijn ze al geslachtsrijp. Vrouwtjes krijgen gedurende de voortplantingstijd elke maand een nieuwe worp!

Veldmuispopulaties vertonen sterke schommelingen in aantallen. Na een piekjaar volgt altijd een daljaar waarna de populatie in drie jaar tijd weer toeneemt naar een maximum.

Schade

In de winter knagen veldmuizen vaak aan jonge boompjes. Daarnaast knagen ze in de winter aan fruitbomen, met name appelbomen. De schade kan dan zeer aanzienlijk zijn door het ‘ringen’ van deze bomen, waardoor deze zelfs kunnen afsterven.

Uitwerpselen

De uitwerpselen van de veldmuis zijn 4-7 mm lang en 2-3 mm in doorsnede. Ze zijn cilindervormig en hebben meestal stompe uiteinden.

Bestrijden / weren

Voorkom dat er voor veldmuizen een geschikte woonplek komt: Gras kort houden, begroeiingen kort houden, slootkanten goed maaien etc. Mocht het toch voorkomen dat u dit plaagdier bij u thuis krijgt, kunt u contact opnemen via de contactpagina.

Spitsmuis

Spitsmuizen zijn géén knaagdieren, ze behoren tot de orde van insecteneters. Dit ondanks

dat ze wel grote overeenkomsten vertonen met de diverse muizen. In Nederland komen de volgende soorten voor: De waterspitsmuis, bosspitsmuis, veldspitsmuis en de dwergspitsmuis. De meest voorkomende soort is echter de huisspitsmuis.

Algemeen

– De huisspitsmuis kan vrij veel lawaai (schril piepend geluid) maken.

Leefgebied en verspreiding

Huisspitsmuizen leven eigenlijk overal, in graslanden, bosranden, weiden, tuinen, parken, heggen en het gehele jaar door ook in gebouwen. Hij wordt het meest op droge zandgrond aangetroffen.

Leefwijze en voedsel

De huisspitsmuis leeft solitair en komt vooral ‘s nachts tevoorschijn, ze zijn ook ‘s winters actief en houden geen winterslaap.

De huisspitsmuis kan goed graven, springen en lopen. Zijn gehoor, tastzin en reuk zijn goed ontwikkeld, hij slechtziend. Hij vindt zijn weg en voedsel met behulp van zijn reuk- en tastorganen; de snorharen op de snuit.

De huisspitsmuis is een carnivoor en eet allerlei soorten kleine dieren. Hij jaagt op insecten, spinnen, larven, pissebedden, slakken, wormen, motten, muggen enz. Hij eet per dag ongeveer de helft van zijn eigen lichaamsgewicht.

Territorium en verblijfplaats

De huisspitsmuis maakt op een beschutte plaats een nest. In tuinen verblijft hij vaak in een composthoop, kreupelhout of in en onder het struikgewas. Ook maken ze gebruik van oude gangen van muizen en mollen of graven ze zelf een hol. Nesten van huisspitsmuizen zijn herkenbaar aan een typische ranzige onaangename geur.

Voortplanting en leeftijd

De voortplantingstijd loopt van het vroege voorjaar tot in het najaar. Na een draagtijd van 28 tot 30 dagen worden 4 tot 6 kale, blinde jongen geboren. Deze jongen worden drie weken gezoogd. Na drie maanden zijn de jongen geslachtsrijp. Een vrouwtje kan 2 tot 4 worpen per jaar krijgen. Dat is minder dan de veldmuis bijvoorbeeld, maar toch breidt een populatie zich snel uit. Een huisspitsmuis wordt vermoedelijk zo’n 18 maanden oud. (gemiddeld)

Schade

Vraatsporen van de huisspitsmuis worden nauwelijks gevonden. Het is vooral de hinder door stank van de urine en de uitwerpselen die overlast veroorzaken. Vaak veroorzaken ze ook een hoop lawaai boven op plafonds e.d.

Uitwerpselen

De uitwerpselen van de huisspitsmuis zijn zwartbruine plakkerige keutels, vaak zijn ze aan elkaar geplakt en hebben ze herkenbare resten van insecten. Ze zijn 3 tot 4 mm breed en 4 tot 10 mm lang. Ze zijn vaak aan een uiteinde puntig en aan de andere zijde afgerond. Verder bevatten ze vaak ook wat zand.

Bestrijden / weren

Het is erg belangrijk om openingen in uw pand groter dan 5 mm dicht te maken. Mocht u toch nog hinder ondervinden, neemt u dan contact op via de contactpagina.

Ratten

Bruine Rat